29-4-2014, Dag 10

Vandaag slapen we heerlijk uit om ons daarna op ons gemak om te kleden en klaar te maken voor een dagje hangen bij het zwembad.

Helaas is de vis uit de spaghetti Marinara die ik gisteren at een eigen leven gaan leiden in darmstad en zo heb ik vandaag een haat-liefdesverhouding met het toilet. Het weerhoudt me er niet van toch richting zwembad te gaan. Onze homestay is in geval van (hoge) nood dichtbij gelegen.

Vandaag nemen we meer nog dan eerder deze week een verfrissende duik in het water en genieten volop van het uitzicht over de zee. Het zwembad hebben we heerlijk voor onszelf dus wisselen we met enige regelmaat van bedje om niet al te veel in de volle zon te liggen.

Voor de lunch besluiten we (vanwege goede ervaring in september) naar The Bread Basket te gaan. Marianne kiest voor een witte toast met gegrilde kipfilet en een beetje mayo, ik kies voor een witte toast met eiersalade. De toast is geen toast te noemen maar is droog niet geroosterd lichtbruin brood dat karig belegd is met gegrilde kipfilet of eiersalade. Ergens tussen de meer dan aanwezige blaadjes sla en stukken tomaat treffen we ons beleg aan.

Na restaurant Casablanca (waar we gisteren niet al te lekker aten), restaurant Laghawa (hier hebben we gegeten toen er een dansvoorstelling was) schrappen we nu ook The Bread Basket uit ons restaurantbestand en bestempelen deze tot een no-go-area.

Veruit favoriet zijn restaurants The RiB en de onlangs door ons geprobeerde warung Coconut Tree en The Wicked Parrot.

Bij The RiB hebben we eerder deze week met Loekie gegeten en keren er vandaag weer terug. Michael begroet ons wederom hartelijke en vraagt gelijk waar mijn moeder is en hoe het met haar gaat. Zo lief van hem naar haar te vragen.

We genieten allebei van ons voor- en hoofdgerecht maar bij het nagerecht...
Oi, oi, oi, Marianne is op slag verliefd op haar toetje Bubur Injin; bij iedere hap zwijmelt ze weg en lijkt ze de omgeving (lees: mij) uit het oog verloren te zijn

Aan mij is Bubur Injin niet besteed want er zit kokos in en dat blief ik niet
Bubur Injin is overigens een soort van rijstepap, gemaakt van zwarte kleefrijst waar dus o.a. kokos in is verwerkt.

Omdat men bij The RiB ons graag als gasten ziet, krijgen we koffie van het huis. Dat hebben we nergens nog zo meegemaakt op Bali dus wij laten ons die goed smaken.

We hebben in ieder geval (ondanks wat darmprobleempjes) een fijne dag gehad en zijn weer een stapje bij onze 50 tinten bruiner gekomen.

Vanmorgen was ik zo brutaal geweest om een recentelijk geopend ****sterren hotel een mail te sturen met de vraag of het mogelijk is, tegen betaling, ook van hun zwembadfaciliteiten gebruik te maken. Vanavond heb ik daarop hun antwoord ontvangen. Wij mogen als niet hotelgast gebruik maken van het zwembad en ligbedden... maar dan verplichten wij ons er wel toe per persoon voor ten minste Rp. 250.000 te nuttigen in hun restaurant. Mooi niet dus!

We houden het wel bij 'ons' privézwembad bij het Werdhapura hotel waar
we voor een 10e van die prijs de hele dag mogen vertoeven zonder verdere verplichtingen.